سلام بچه ها خوبین؟

با امتحانات چی کار می کنید؟(البته اگه داشته باشین)

من که تقریبا بیشتر امتحاناتم رو دادم و راحت ترین و سخت ترینشون مونده یعنی ریاضی که خیلی راحته و مطالعات اجتماعی که خیلی خیلی سخته(ووووووووووای بچه ها دعا کنید مطالعاتم رو خوب بدم.خیلی می ترسم)

چند روز پیش نیلوفر بهم زنگ زد و گفت که می خوایم برای تولد بچه ی دبیر ریاضی کادو بخریم.منم گفتم:نکه خیلی ازش خوشم میاد همینم مونده برای بچه ی اون کادو بخرم(من عاشق ریاضی هستم ولی از دبیرش متنفرم)

بعد روز دوشنبه که تولدش بود نیلوفر از طرف چند تا از بچه ها عروسک های پنگول(عشق من)و حسن کچل و آلوین خریده بود.

دبیر ریاضیمون هم توی سالون داشت با چند تا از بچه ها صحبت می کرد که من رفتم بهش گفتم:خانم سعیدی مواظب پاچه هاتون باشید.بیچاره هاج و واج به پاچه هاش نگاه کرد و گفت:چرا!!!!چی شده؟!!!!

بعدش ساره(همکلاسیم)اومد که خانم سعیدی رو ببره پایین.گفتش:خانم یه لحظه بیایین پایین باهاتون کار داریم.منم گفتم :خانم سعیدی هر پله ای که بیایید پایین نیم سانت از پاچه هاتون کم میشه و وقتی هم داشت می رفت پایین منم داشتم می شمردم:نیم سانت...یک سانت...یه دفعه ترسید و اومد بالا.گفت:توروخدا با قلب من بازی نکنید.من تحمل ندارم.(از خنده روده بر شده بودم)بعد ساره گقت:بابا منظورش پاچه خواریه.

خلاصه بعد از کلی خندیدن بردیمش توی کلاس و دید که بچه ها عروسک ها رو دست گرفتن و قضیه رو فهمید.گفت:«بابا من بیچاره لاغر که بودم تا اینجا هم از بس فاطمه استرس بهم وارد کرد نصف وزنم حروم شد.آخه فکر می کردم می خوایین توی کل این ترم هر کاری که باهاتون کردم رو الان سرم تلافی در بیارین»بچه ها گفتن:نه بابا منظورش پاچه خواری بود.اونم گفت:من فکر کردم می خوایین پشت پام یه چیزی بندازید...(دوزاریش کج کجه)منم گفتم :خب الان تقریبا شلوارتون به شلوارک تبدیل شده.

بعدشم که نیلوفر کارت تبریک رو داد دبیرمون گفت:اینجا هم که اسم ها رو نوشتین.برم نمره ها رو بزارم دیگه؟!

آخر کار هم که داشت می رفت سفارش کرد:بچه برای ریاضی بخونیدا نمره نمیدما

بعد از اینکه زنگ کلاس خورد،مدرسه خیلی خلوت و خوب شده بود.من و صفا و شیما و نیلوفر و زهرا رفتیم توی دفتر.بقیه بچه ها هم رفتن خونه هاشون ولی ما منتظر سمانه بودیم.هممون به لا استثنا می خواستیم این سمانه رو خفه کنیم.یه چاقوی بزرگ روی میز معاونمون بود(نمی دونم برای چی اونجا بود)من اونو برداشتم و گفتم:بچه ها وفتی سمانه اومد با همین چاقو تیکه تیکش می کنم.صفا هم گفت:سرش رو من می برم.خلاصه هر کدوممون یه قسمت از بدنش رو برداشتیم.ههههه همین طور که شیما داشت با مدیر و معاونمون حرف میزد،من هم داشتم با چاقو بازی می کردم که یه دفعه خانم باقری گفت:این چاقو رو بزار کنار تا نزدی چش و چالمون رو کور کنی.

چند دقیقه بعد بالاخره سمانه خانم تشریف فرما شدند...ما هم همیگمون رفتیم توی حیاط.خانم خانما با کمال خونسردی آبمیوه شون رو گذاشتن کنار ستون و اومدن پیش ما.مدیرمون هم داشت با گوشیش حرف میزد ،حواسش نبود آبمیوه رو می خواست بندازه توی سطل زباله ،حالا سمانه هم این ابمیوه رو گرفته بود و هی می گفت تموم نشده،می خوام بخورم.ولی آخرش مدیرمون انداخت توی سطل و رفتم.ههههه خیلی حال کردم.معاونمون هم که داشت رد می شد گفت :سمانه اینا می خواستن بکشنت.

سمانه با سپیده و فاطمه رضایی و مریم اومده بود.بعد از خوش وبش کردن با اونا دوباره رفتیم توی دفتر نشستیم(تلپیم دیگه)سمانه هم اومد سلام کرد و دست داد.مدیرمون گفت:اوه اوه زلزله اومد...خانم باقری هم یه چشمک زد و گفت:حالا به الفرض که سلام .که چی؟!اونم گفت:من اومدم اینجا روشن شد از نورم.

انقدر اونجا حرف زدیم و شلوغ بازی در آوردیم که مدیرمون گفت :بچه ها خواهشا برید بیرون بنشینید.ما هم رفتیم توی سالون و حیاط انقدر ول چرخیدیم که تقریبا آخرای زنگ شده بود یعنی اگه زنگ می خورد باید می رفتیم خونه چون دیگه زنگ آخر بود و مدرسه تعطیل میشد.من و سمانه اینا این طرف حیاط بودیم که یه دفعه دیدم مدیرمون سوار ماشین داره میشه،تندی دوییدم پیشش،دیدم جدی جدی داره میره .براش دست تکون دادم اونم سرش رو تکون داد و با لبخند اروم گفت:خدافظ...

رفتیم بالا توی دفتر داری پیش معاونمون.سمانه گفت:خانم باقری نمیشه حالا این دفعه رو به خاطرما زود تر زنگ بزنید?گفت:نه نمیشه...

یه دو سه دقیقه ای صبر کردیم تا اینکه زنگ خورد و همه از کلاس ها بیرون اومدن.خانم اسماعیلی وقتی که مارو دید تعجب کرد و گفت:شما که هنوز اینجایید.من گفتم:رختخواب هامون هم اوردیم،شب در خدمتیم...خلاصه با اونم خداحافظی کردیم و با سمانه اینا رفتیم بالا تا با دبیر های علوممون هم خداحافظی بکنیم.با خانم «ای»یه چند دقیقه ای درباره رشته ها و علوم تجربی و از این جور چیزا حرف زدیم و بعدش رفتیم توی دفترداری تا با خانم باقری هم خدافظی کنیم.

پیش خانم باقری که رفتیم صفا بهش گفت:خانم باقری زیاد تحویلمون نگرفتین.اونم گفت:به خدا سرمون خیلی شلوغه.خیلی خسته ایم.صفا گفت:اره واقعا خستگی رو توی چهرتون می بینیم،مخصوصا خانم«آ»(مدیرمون).منم گفتم:خانم «آ»خیلی خودش رو اذیت می کنه.خانم باقری هم تائیید کرد و گفت:ما دوتا یه مدت مریض شده بودیم...دیگه دلم واسشون داشت کباب می شد که سمانه اومد و گفت:خانم باقری یه وقت اس ام اس هاتون رو جواب ندینا!!اونم گفت:به خدا تو اصلا به من اس ام اس ندادی.بعد موبایلش رو از توی جیبش درآورد و گفت:بیا ببین اصلا اس ام اسی به نام سید سمانه به من نرسیده.